آیا می‌دانستید خیاطی دوخت لباس عروس بچه گانه یکی از اولین مهارت‌هایی بود که هومو ساپینس یاد گرفت چگونه انجام دهد؟
دوخت فرآیند استفاده از سوزن و نخ برای چسباندن تکه های پارچه است، قبل از اختراع نخ ریسندگی و بافندگی که در دوران پارینه سنگی (عصر حجر قدیم) به وجود آمد. با این حال، مواد مورد استفاده برای خیاطی در این زمان ها کاملاً با آنچه در حال حاضر استفاده می کنیم متفاوت بود.
اولین فرآیند خیاطی با هدف ایجاد لباس های ساخته شده از پوست، خز یا پوست با استفاده از استخوان یا شاخ حیوانات به عنوان سوزن و تاندون ها یا رگه های حیوانات به عنوان نخ بود.
استفاده از کلمه “خیاطی” در قرن چهاردهم رخ داد ، در حالی که در حال حاضر حدود 25 تکنیک مختلف خیاطی وجود دارد.
ماشین چوبی با استفاده از یک سوزن خاردار با یک نخ یک دوخت زنجیره ای ایجاد کرد و در حالی که نتایج مشابهی با دوخت با دست ایجاد کرد، بی عیب و نقص نبود.
سوزن به طور مکرر در پارچه گیر می کند و نیاز به تنظیم مجدد دستی دارد. با این حال، دستگاه هنوز هم می‌توانست خیلی سریع‌تر از دوخت انفرادی با دست بدوزد. مدلی از دستگاه او در موزه علوم لندن قابل مشاهده است.
متأسفانه، مدت کوتاهی پس از افتتاح کارخانه او، خیاطان از ترس اینکه ماشین هایی که تیمونیر ایجاد کرده بود جایگزین شغل آنها شود، آن را سوزاندند.
در سال 1846، الیاس هاو، مهندس آمریکایی، اولین چرخ خیاطی عملی را که از طرح دوخت قفلی استفاده می کرد، ثبت اختراع کرد.
در حالی که او اولین کسی نبود که ایده چرخ خیاطی را فرموله کرد، هاو تنظیماتی را انجام داد که عملکرد ماشین را به طور قابل توجهی بهبود بخشید. او حدود 8 سال را صرف توسعه دستگاه خود کرد.
دستگاه او حاوی یک تغذیه خودکار و یک شاتل در زیر پارچه برای ایجاد یک بخیه قفل بود، ویژگی هایی که معمولاً در ماشین های مدرن یافت می شوند.
