فرایند رشد و پرورش خیار

در طی فرآیند رشد، خیار گلخانه ای ممکن است تحت تأثیر آفات و بیماری های متعدد حشرات قرار گیرد که در نتیجه عملکرد و کیفیت آن کاهش می یابد.

آفات عمده خیار شامل Diabrotica undecimpunctata، Acalymma vitatum، Bactrocera cucurbitae، Raphidopalpa foveicollis، Epilachna implicate، Myzus persicae، Aphis gossypii، Anasa tristis، Trialeurodes ar.

در حال حاضر مدیریت آفات عمدتاً متکی بر آفت‌کش‌های شیمیایی است که باعث آلودگی محیطی، مقاومت در برابر آفات و برهم زدن تعادل بین آفات و دشمنان طبیعی می‌شود.

علاوه بر این، این استراتژی کنترل برای سلامت انسان مضر است. بنابراین، مدیریت تلفیقی آفات از جمله پایش آفات، روش های فرهنگی، مقاومت میزبان، گیاه شناسی، کنترل بیولوژیکی و استفاده عاقلانه از مواد شیمیایی برای کنترل این آفات توصیه می شود.

بسیاری از بیماری های ناشی از پاتوژن های ویروسی، باکتریایی، قارچی و نماتد به شدت توصیه می شود. بر کشت خیار گلخانه ای ویهان تاثیر می گذارد.

ویروس هایی که خیار را آلوده می کنند به سه جنس تعلق دارند: Potyvirus، Cucumovirus و Crinivirus  به خصوص CMV، ZYMV، WMV، MWMV، PRSV و BPYV ویروس‌های اصلی هستند که علائم شدیدی را در خیار ایجاد می‌کنند.

سفیدک کرکی، سفیدک پودری و آنتراکنوز نیز باعث زیان قابل توجهی در تولید خیار می شوند.

برخی از قارچ های بیماری زا از جمله Alternaria tenuis، Fusarium equisett، Phytophthora capsici، Botrytis cinerea و Cladosporium tenuissimum باعث پوسیدگی و تلفات بالای خیار گلخانه ای ناگین پس از برداشت می شوند.

علاوه بر این، نماتدهای ریشه گره پاتوژن های مخرب رایج خیار هستند. اگرچه مجموعه‌ای از مواد شیمیایی برای کنترل این بیماری‌ها مورد ارزیابی و غربالگری قرار گرفته‌اند، استراتژی کنترل بیولوژیکی و گونه‌های بسیار مقاوم خیار درختی گلخانه ای باید برای مقاومت در برابر بیماری‌ها به روش‌های کارآمد و زیست‌محیطی ایجاد و ایجاد شود.