میوه خشک طعم دار همراه با درمان ضد باکتریایی، چنین اثری به شما امکان می دهد تا درخشندگی زیبایی بر روی سطح میوه ایجاد کنید.
به عنوان مثال، آلوی براق قطعاً تحت درمان مشابهی قرار گرفته است البته، از نظر تئوری، تولیدکنندگان در میزان استفاده از مواد شیمیایی به دوزهایی که برای انسان بی خطر هستند، محدود می شوند.
با این حال، خطرات ناشی از مصرف بیش از حد مواد شیمیایی همیشه وجود دارد، زیرا هیچ کس نمی تواند تضمین کند که سازنده به شدت دستورالعمل ها را دنبال می کند.
برخی از تولیدکنندگان از گلیسیرین و روغن های گیاهی برای درخشندگی به میوه های خشک استفاده می کنند.
اینها ابزارهای موثر و در عین حال ارزانی برای دادن ظاهری اشتها آور به محصول هستند، زیرا میوه های خشک “تمیز” ظاهری چروکیده و رنگ پریده دارند که باعث کمی اشتها می شود.
تولید کنندگان بی پروا می توانند میوه ها را با مشعل خشک کنند، پس از آن طعم سوختن و بخارات بنزین روی سطح باقی می ماند. بوهای مشابهی ممکن است پس از استفاده از خشک کن ظاهر شود.
در مواردی که میوه ها مایل به سبز برداشت شده اند، علاوه بر این با آب جوش با سودا (غیرغذایی) درمان می شوند که باعث ایجاد شکاف هایی در سطح می شود که روند خشک شدن را تسریع می کند.
برای میوه های عجیب و غریب، خیساندن در شربت های شکر انجام می شود تا آنها را با طعم شیرین غلیظ تر اشباع کند.
چگونه میوه های خشک را انتخاب کنیم؟ بنابراین، هنگام انتخاب میوه های خشک، نباید به نفع محصولاتی انتخاب کنید که با درخشندگی ظاهری غیرطبیعی و طعم ها یا بوهای غیر معمول که مشخصه این میوه نیستند، متمایز می شوند.
برای کاهش خطرات، باید قوانین زیر را رعایت کنید: طبیعی ترین میوه های خشک ظاهری غیر جذاب دارند.
قبل از استفاده، میوه ها به مدت 20 دقیقه در آب گرم خیس می شوند و پس از آن کاملا شسته می شوند.
هر گونه نشانه ای از دود یا بوی بنزین نشان دهنده پردازش بی کیفیت مواد اولیه است. روی سطح نباید ترک های بزرگ و به تعداد زیاد ایجاد شود.
